Публіка падрыхтавалася як мае быць – такую колькасць дзіўных шмотак убачыш толькі на школьным конкурсе «Экалагічная мода».
У гэтым годзе музычная індустрыя нашай краіны зрабіла башказносны (у прамым сэнсе) падарунак: альбомы Касіяпеі і РСП выйшлі ў адзін дзень з розніцай у некалькі гадзін. У экстатычным прыпадку фанаты бамбардзіравалі сацсеткі, распавядаючы пра нерэальную аргазмічнасць «Крыжыка».
Што адразу ўлавілі лакатары – гэта глыбіню гуку: можа, рабяты адшукалі новага гукарэжысёра, Саша Ліберзон перад напісаннем музыкі спампаваў чарговы пакет плагінаў ці проста яны вырашылі запісвацца ў іншым памяшканні, але ў альбоме стала чуваць некалькі дадатковых вымярэнняў. Музыка, музыка зусім іншая, іншыя гармоніі, слухаеш і не ведаеш наступнай ноты. Западаючыя ў памяць рыфы як неаддзельны кампанент хіту раней сустракаліся ў 2-3 песнях з альбому. Цяпер – у кожнай.
У літаратурнай жа частцы заўважана вялікая канцэнтрацыя Чарапко-Самахвалава, зрэшты, можа, таму альбом так нахіляецца ў бок Танатаса, робячы са смерці, гісторыі і эвалюцыі цікавы і смачны матэрыял.
Прывычная Касіяпея ў «крыжыку» раздулася ўгару ды ўшыр, захапіўшы некалькі суседніх галактык, божаньку з аблачынкамі ды д’ябла з катлом і музыкай Пукста.
Рэкамендуецца для праслухоўвання ўсім нейраманахам, дыска-патрыярхам ды іншым ісусам.
Вы зразумееце «Крыжык», калі зразумееце, што няма чаго тут разумець, і так зразумела, што ў Касіяпеі сапраўды таленавітыя рабяты. Зразумейце і дапамажыце з гэтым ўсім іншым!
Кассиопея – Зануда
Тэкст: Анастасія Казакова
Фота: Дар’я Лабанава
